hart-denken

Licht uit; spotlights aan!

Deze week had ik een coachingssessie met Mirjam. Mirjam kwam bij mij nadat er bij haar bijna twee jaar geleden borstkanker was ontdekt, Mirjam had toen net te horen gekregen dat haar contract niet werd verlengd.

Sterke vrouw

Mirjam komt over als een dappere sterke vrouw die zich, ogenschijnlijk, door deze periode heeft heen geslagen. Dappere keuzes heeft gemaakt op medisch gebied en nu zo snel mogelijk weer aan het werk wilde. Sterker nog in ons eerste gesprek kwam zij al met vacatures die haar aanspraken en wilde zij direct gaan solliciteren. Prima zal je denken, sterke vrouw, lekker laten gaan.

Vragen

Maar bij mij riep dit behoorlijk wat vragen op:

Waarom wilde zij direct aan de slag? Had zij alles al verwerkt of was dit een manier van wegstoppen, er niet aan hoeven denken? Of waren er andere problemen op financieel of rationeel gebied? Voelde zij zich misschien overbodig, nutteloos?

Al gauw bleek dat al deze vragen speelden. En dat Mirjam een ster was in gevoelens wegstoppen, zolang zij maar werd afgeleid hoefde zij niet na te denken, geen gevoelens toe te laten. Voor Mindfulness en compassie stond Mirjam in onze eerste gesprekken niet open, dit was voor haar veel te confronterend. Accepteren wat er was, was voor haar te moeilijk. Zo kwam zij namelijk te dicht bij haar gevoel en te dicht bij zichzelf. Doodeng vond ze dat…. Net als erover praten, waarom zou je dat doen? Het is toch allemaal achter de rug? Nee zij kwam bij mij om weer aan het werk geholpen te worden en de rest had ze prima onder controle……zei ze. Financieel was het ook geen vetpot en bovendien voelde zij zich nutteloos en eenzaam.

Hoe?

Ik zal je eerlijk zeggen dat ik  na de eerste paar sessies soms echt met mijn handen in het haar zat. Hoe kon ik Mirjam het beste helpen, haar begeleiden naar werk zonder zichzelf meer pijn te doen? Dit heb ik ook naar haar uitgesproken en in gezamenlijk overleg hebben Mirjam en ik er voor gekozen om haar eerst aan een werkervaringsplek te helpen zodat zij zich weer nuttig voelde, afleiding had en langzaam weer energie kon opbouwen en kon kijken wat zij aankon. En langzaam aan kwam er toen bij Mirjam meer ruimte om naar zichzelf te kunnen kijken en haar gevoelens toe te kunnen laten. Met gesprekken en mindfulness oefeningen, waarin zij zich volledig kon openstellen, kwam steeds meer de echte Mirjam naar voren, aan de ene kant dapper en sterk aan de andere kant de lieve zorgzame vrouw die er alles aan deed om het iedereen naar de zin te maken en zichzelf hierbij volledig wegcijferde.

Spotlights

Inmiddels heeft Mirjam een parttime baan, waardoor zij haar eigenwaarde weer terug heeft gevonden maar ook tegen oude patronen aanloopt. Het wegcijferen van zichzelf. Niet voor zichzelf op durven komen. Op haar initiatief zijn we nu gestart met een traject om assertiever te worden, meer zelfvertrouwen en vooral zelfcompassie te ontwikkelen en in de spotlights te gaan staan zodat ze uiteindelijk het wordt wat ze kan zijn; ZICHZELF!

Challenge

Herken jij jezelf in het verhaal van Mirjam?

Vind jij het moeilijk je gevoelens toe te laten? Moet jij altijd maar “sterk” zijn van jezelf? Voel jij je nutteloos en overbodig? En wil je hier wat aan doen?

Kortom: Wil jij het beste worden wat je ooit kunt zijn; jezelf ? Meld je dan aan voor een gratis skype gesprek of doe mee aan de gratis 5 daagse challenge “Een gezonde relatie met jezelf” die start op 25 november a.s. Voor meer info klik hier

Geven en nemen

“Het leven is een kwestie van geven en nemen” Hoe vaak wordt dat niet gezegd? Juist nu in de tijd van Corona wordt ons gevraagd om om anderen te letten en te helpen. Heel belangrijk , maar wat als de ander niet kan nemen?

 Is er een balans tussen jouw geven en nemen? Ik durf te zeggen dat 90% van de mensen hier NEE op zal antwoorden!

Nemen

We zijn niet gewend om te nemen of te ontvangen. Als we geven voelen we ons veiliger, we zijn dan van niemand afhankelijk. We hoeven niets terug te doen, ons niet schuldig te voelen. Maar dit is ook niet de strekking van nemen. Nemen betekent dat je je openstelt voor de hulp van anderen. Hier hoef je niet automatisch is voor terug te geven. Denk maar eens aan hoe jij je voelt als je iemand iets geeft en ziet dat dit  waardevol is voor die persoon. Wat doet het met jou als het in dankbaarheid wordt ontvangen? Juist, dan voel je je geweldig! Verwacht jij er dan direct een dienst voor terug? Ik denk het niet.

Balans

Wellicht vraag je je af wanneer is er dan een balans in geven en nemen?

“Als geven en nemen een natuurlijk proces wordt dan pas is er een balans en zul je groeien als persoon.”

Sterke vrouw

Ik was jarenlang alleen maar aan het geven, al zag ik dit zelf niet zo. Ik voelde me groot, sterk, onafhankelijk. En zo werd ik ook gezien door mijn omgeving en de buitenwereld. Een sterke vrouw die alles zelf kon, zo sterk dat mensen me zelfs niet durfden te benaderen om hulp aan te bieden. Ik kreeg vaak te horen dat ik zakelijk was en afstandelijk, dat snapte ik niet. Hoezo afstandelijk? Ik was er toch voor iedereen, ik nam ze alles uit handen, regelde alles en hielp daar waar ik kon. Ik vroeg er nooit wat voor terug…. Er werd mij gezegd probeer eens te ontvangen…  Maar ik wilde niet afhankelijk zijn, dus sloot ik me af voor hulp van anderen en deed ik alles, hoe lastig ook, alleen.

Levenslessen

En toen werd ik ziek en kon ik niets meer alleen…. Ik moest toen wel nemen en ik kon er niks voor teruggeven alleen maar dankbaarheid. Juist die dankbaarheid bleek genoeg voor mijn gevers. Zij deden alles uit liefde, waren blij dat ik de hulpvraag kon stellen en (eindelijk) openstond voor hun hulp. Hierdoor ontstond er een balans in de relatie tussen mijn gevers en mij. Balans in het geven en nemen.

Persoonlijke groei

Als persoon maakte ik vanaf dat moment een enorme groei door. Het woord “sterk” kreeg voor mij een totaal nieuwe betekenis. Een sterk persoon is niet iemand die alles zelf kan en alles alleen doet. Een sterk persoon is iemand die juist ook open staat voor de hulp van anderen, die zich kwetsbaar kan opstellen. Die kan geven maar ook kan nemen, zonder zich daar schuldig over te vullen.

Nu jij!

En nu jij! Ben jij een echte gever of kun je ook nemen? Hoe krijg jij de balans tussen geven en nemen? Wil jij groeien als persoon?

Ik heb een aantal eenvoudige oefeningen voor je die je makkelijk kunt inpassen in jouw leven.

Vraag ze hier aan! 

Zweefteef, waar is je blauwe jurk?

Zweefteef, waar is je blauwe jurk?

5 mindfulness oefeningen voor de nuchtere Hollander

Zweefteef! Waar is je blauwe jurk? Zijn dit woorden die zomaar uit jouw mond kunnen komen wanneer ik vertel dat ik Mindful en Compassiecoach ben? Ben jij een nuchtere Hollander, die van: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg? Vind jij mindfulness maar zweverig gedoe? Dan daag ik je nu uit om verder te lezen!

Dit zegt wat over de ander

Het doet het altijd goed op verjaardagen dit soort opmerkingen wanneer ik antwoord op de vraag: “wat voor werk doe je?” Veel mensen hebben nog steeds het beeld van ingestraald water, een blauwe jurk, wierrook stokjes, en in lotushouding op een matje zitten “zweven”. Mij raakt het niet(meer) wanneer iemand dit soort opmerkingen maakt om de lachers op zijn hand te krijgen. Ik weet namelijk dat dit niet iets van mij is maar van de ander en laat het dan ook bij de ander. Ik weet namelijk dat dit juist de mensen zijn die enorm baat hebben bij een lesje mindfulness. Nee nu niet weg klikken! Wees ook nu zo stoer om verder te lezen en wellicht steek je er wat van op.

Want zou het niet heerlijk zijn om eens niet tierend en vloekend in een overvolle trein te stappen op weg naar je werk? Die trein blijft nog net zo vol maar jouw hoofd is niet meer gevuld met irritaties. Of ga jij met de auto naar je werk en scheld je continu op je medeweggebruikers in de file? Dan zijn dit zeker tips voor jou! Het doel van mindfulness is namelijk je bewust te worden van ervaringen van moment tot moment en deze te accepteren. De volle trein, de file, de slakken op de weg. En te leren afstand te nemen van je emoties. Boosheid, getier en gevloek, irritatie.

Tips

Ben je er nog? Wauw, dan ben je stoerder dan ik dacht. Hier komen de tips:

1.      Sta een stil bij wat je doet. Gewoon bij iets heel simpels zoals douchen, je brood smeren, koffie zetten. Doe dit nou eens niet op de automatische pilot maar met je volle aandacht erbij. Voel de waterstralen op je huid, ruik de koffie. En dwaalt je “mind” toch af, merk het op en breng je aandacht weer terug naar waar je mee bezig was. Yes, je bent mindful bezig, complimenten voor jou! Dit kost geen seconde extra dus die trein ga je echt wel halen.

 

2.      Voel je lichaam. Als je straks in die overvolle trein staat of neerploft op een zitplek als je geluk hebt, voel dan eens je lichaam van binnenuit. Voel je ademhaling. Misschien een beetje opgefokt? Voel je hartslag. Voel je voeten op de grond. Voel je benen. Voel je rug. Voel je buik. Voel je armen. Voel hoe je lichaam staat. Voel hoe je lichaam zit. Besef eens wat je lichaam allemaal voor je doet, zonder je ooit om een wederdienst te vragen. Heee lichaam, bedankt he!

 

3.      Maak eens contact met mensen. Op het moment dat je iemand ontmoet, in een fractie van een seconde, beoordeel je de ander. Jeetje die is dik, dun, lang, lelijk of mooi. En dan ga je ook nog op zoek naar bewijs om je theorie te onderbouwen. Zie je wel hij/zij eet een saucijzenbroodje, of een stukje komkommer, tja met zoveel make-up krijg je wel pukkels, ect. Hierdoor wordt je mening vaster gevormd. Maak nu eens als je tegenover iemand zit contact met je zintuigen, niet met je ideeën. Kijk de ander gewoon eens vriendelijk aan, wees open en nieuwsgierig in je houding. Luister eens wat een ander te zeggen heeft en vooral wat dit met jou doet én met die ander.

 

4.      Werk eens met geduld. Je bent gewend om alles maar haastig af te raffelen zodat je nog meer taken haastig kunt afraffelen. Snel is goed, langzaam is slecht. Maar snelheid ontneemt je de kans om dat wat je doet, echt te ervaren. Juist in dat echte ervaren schuilt ontspanning en… (geloof ’t of niet) pure happiness! Neem je dus voor om vandaag iets te doen met geduld. Doe het gewoon een tandje langzamer. Of het nu tandenpoetsen is of koffie halen: beweeg bewust wat langzamer en blijf er met je aandacht bij.

 

5.      Glimlach eens meer. De spieren in je gezicht zijn verbonden met het gevoel van geluk. Meestal lach je als je gelukkig bent. Maar wist je ook dat je jezelf beter kunt laten voelen door te lachen? Probeer het gewoon eens! Dus in plaats van te schelden op je medeweggebruikers glimlach je eens naar ze of lach om al die slakken op de weg. Zou mooi zijn als ze ook nog terug glimlachen, een mindfulle file dat lijkt me wel wat!

 

Zo, en hoe voel je je nu? Ben je niet weg gezweefd? Mooi zo! Misschien kun je dan zelfs de volgende uitdaging aan…. Meld je aan voor mijn workshop  “Mindfulness met creatieve werkvormen” via onderstaande link En ik beloof je ook hier gaan we niet zweven maar blijven we lekker met onze handen in de klei!
ja ik ben stoer en klik!

Werken aan vertrouwen

Vertrouwen als basis

Als je een burn-out hebt of je krijgt de diagnose kanker dan heeft dit vaak een enorme impact op het vertrouwen.  Vertrouwen in je lichaam, je hebt het gevoel dat je lichaam je in de steek laat. Vertrouwen in de maatschappij en de mensen om je heen. En vooral het vertrouwen in jezelf. Vertrouwen vormt de basis voor herstel.

Onlangs verscheen onderstaand artikel in het ForYou Magazine. Je kunt het online lezen of het magazine gratis meenemen op verschillende locaties in Almere( bijv. het Flevoziekenhuis, Bruna, Rituals, Albert Hein en uiteraard ook bij Hart-denken)

https://www.foryoumagazine.nl/werken-aan-vertrouwen/

 

Waarom maar een keer per jaar wereld kankerdag?

Wereld kankerdag

Vandaag, 4 februari, is het wereld kankerdag. Een dag waarop wereldwijd aandacht wordt besteed aan kanker. Een dag waarop we denken aan iedereen die kanker heeft, heeft gehad, er tegen vecht of eraan is overleden.  Een dag waarop de mensen in het zonnetje worden gezet die iets hebben betekend in het leven van een kankerpatiënt. Er worden berichtjes op Facebook gezet met brandende kaarsjes, witte en rode rozen, teksten die je dan moet delen als je ook aan iemand denkt, enzovoort, enzovoort.

Jeuk

Heel mooi allemaal maar toch is een iets in mij wat hier tegen in opstand komt…Ik krijg er jeuk van. Want waarom “kankerdag” ? Waarom een berichtje op Facebook dat je aan “iemand”denkt? Waarom een kaarsje of een roos als plaatje op social media? Het voelt voor mij als of je kanker maar één dag hebt. Als of je door een bericht op je eigen tijdlijn te zetten iemand steunt. Eigenlijk voelt het voor mij als of je hier mee zeg: “kijk eens hoe goed ik bezig ben, ik brand een kaarsje, plaats een tekst of een foto”. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, natuurlijk vind ik dat we stil moeten staan bij deze vreselijke ziekte en bij alle mensen die hier direct of indirect mee te maken hebben. Maar mijn vraag is doe je dat met één dag?

Het zijn de kleine dingen die het doen

Ik mag mezelf ervaringsdeskundige noemen, helaas. Mij deed en doet het eigenlijk niets als iemand op zijn tijdlijn plaats dat hij onder andere aan mij denkt. Of dat ik weet dat er wereldwijd één dag wordt gedacht aan  mij en mijn medepatiënten. Ik vind het veel fijner als mensen dit persoonlijk tegen mij zeggen. Als er iemand onverwachts voor de deur staat om gezellig even bij te kletsen. Of tijdens de chemo’s een bloemetje, bakje soep of fruit kwamen brengen. Iemand binnen stapte en de stofzuiger pakte, de was ophing, boodschappen deed. Een belletje of een persoonlijk appje of een leuk opbeurend kaartje op de deurmat vinden. Juist dit soort kleine, persoonlijke acties die doen het. Niet alleen op Wereld kankerdag maar gewoon iedere dag!

Tips

Ik snap dat het best moeilijk is als je plotseling geconfronteerd wordt met een ernstig zieke persoon. Daarom hierbij een aantal tips uit eigen ervaring:

  1. Ga iemand die ernstig ziek is niet uit de weg. Als je niet weet hoe je moet reageren of wat je moet zeggen, benoem dat dan! Dat begrijpt diegene best en voelt veel fijner dan te worden ontweken.
  2. Ga niet bagatelliseren. Zeggen dat je zeker weet dat het weer goed komt, zeggen het valt wel mee want die-en-die heeft nog iets veel ergers, zeggen dat de zieke dat-en-dat moet doen om er maar niet aan te denken. Alsof je een knopje om kunt draaien zodat je er gewoon niet meer aan denkt.
  3. Stuur een kaartje met een welgemeende persoonlijke  tekst. Een algemeen beterschapskaartje is meestal niet zo’n goed idee, maar er is tegenwoordig keus genoeg.
  4. Bel en zeg dat je even langskomt. Neem meteen wat te lezen mee of vraag waar diegene trek in heeft.
  5. Ga onverwachts langs en pak de stofzuiger, draai een was of verschoon de bedden.
  6. Deel geen verhalen over ziektes etc. Iedereen kent wel een verhaal over iemand met dezelfde ziekte, het ziekteproces en het al dan niet overleven van de zieke. De patiënt zit meestal niet te wachten op die verhalen althans niet op de verhalen die niet goed aflopen.
  7. Vertel niet wat de zieke wel of niet moet doen maar biedt een luisterend oor. De zieke heeft vaak genoeg te vertellen en vertellen bevorderd de verwerking.
  8. Vertel je eigen verhaal.De zware belevenissen van de zieke lijken in het niet te vallen bij jouw dagelijkse beslommeringen. Jouw problemen met de kids of op je werk lijken volstrekt niet meer belangrijk in vergelijking tot de chemokuren of andere zware behandelingen van de patiënt. Maar juist jouw dagelijkse dingen zijn gek genoeg wel fijn om te horen. Het geeft de zieke het gevoel dat de wereld nog gewoon doordraait tijdens de ziekte.
  9. Ga niet teveel lopen bemoederen. Sta niet bij iedere kik naast iemand. Het is als je ziek bent soms best fijn als jezelf ook nog wat kunt doen al is het maar een kopje thee zetten.
  10. En last but not least….Wees gewoon jezelf! Ga niet geforceerd vrolijk en overdreven doen. Doe wat je anders ook doet als je bij deze persoon op bezoek komt. Gezellig samen lachen en gek doen is een goed medicijn.