Onrustig
Ik heb heel onrustig geslapen. Vandaag is de dag van de jaarlijkse controle. Of eigenlijk van de jaarlijkse controle + 2 maanden….
De afspraak stond eigenlijk in april maar door de uitbraak van Corona waren alle onderzoeken stopgezet, ook die van mij. En zolang het moment nog niet daar is kan ik er prima mee omgaan. Ik voel niks raars, ik zie niks raars, ik ben niet extreem moe, kortom het is prima zo. Tot dat…..tot dat het de avond voor de afspraak is.
Wat als?
Ik voel de onrust in mijn lijf, mijn hart klopt net wat sneller en honderden gedachten spoken door mijn hoofd. Wat als ze toch iets vinden, wat als er wel iets zit maar ze zien het niet, wat als het nu aan de andere kant zit, wat als….wat als…wat als?
En voel ik nu toch iets? Wat is dat voor raar plekje? Als ik zo doorga heb ik straks een borst vol blauwe plekken, stoppen Karin!
Tegen beter weten in probeer ik mijn gedachten te stoppen of weg te stoppen. Pffff wat zeg ik altijd tegen cliënten? Weg stoppen maakt het alleen maar erger, laat je gedachten er zijn maar ga er niet op in.Het is goed zo. Gedachten zijn geen feiten. Oké, met de focus op mijn ademhaling gaat het gelukkig een stuk beter en val ik uiteindelijk in slaap.
Anders dan anders
En dan zit ik eindelijk in de wachtkamer op de röntgenafdeling voor een mammografie. Ik ben de dag redelijk goed doorgekomen met de nodige mindfulness oefeningen en met mijn altijd trouwe metgezel en wandelvriendje Freekie.
De wachtruimte is anders dan anders, het is er leeg, stil en kaal. Ik moet even goed om me heen kijken wat het zo kaal maakt. O ja, er zijn minder stoelen, tafeltjes en er zijn geen tijdschriften.
Anders dan anders… Ik ben alleen, normaal gaat er altijd iemand met me mee. Maar er was nu gevraagd zo veel mogelijk alleen te komen. Ik voel de stress weer omhoog schieten. Geen afleiding…en mijn mobiel is ook leeg. Ik richt me maar weer op mijn ademhaling en doe een mindfulness oefening. Net als ik weer een beetje kalm word ik geroepen voor de mammografie.
Dankbaar
Een aardige verpleegkundige stelt me gerust. Na 10 minuutjes zit ik weer in de wachtruimte, afwachten of alles er goed opstaat…Helaas, ik mag nog een keer. En dan na 15 minuten sta ik weer bij mijn fiets.
Met de mammacare verpleegkundige heb ik de afspraak dat zij kijkt of de uitslag er na anderhalf uur is en dat ze dan contact met me opneemt. En net als ik mijn fiets van slot haal krijg ik bericht van haar……….
Ze is er direct voor mij achteraan gegaan. Alles is goed! Er valt een last van me af! Ik voel me super licht en blij en vooral DANKBAAR! Dankbaar voor de fijne mensen in het ziekenhuis. De geruststelling van de verpleegkundige tijdens de mammografie en de super snelle actie van de mammacareverpleegkundige die mij al zes jaar begeleidt en precies weet hoe ik me voel!
Dankbaar dat ik weer door kan met mijn leven, mijn heerlijke leven waar ik iedere dag van geniet!