Wie geeft jou energie en wie kost jou energie?
Het was een week van uiterste de afgelopen week. Een week met enorme energie boosts en over grenzen gaan. Helaas komen bij mij na enorme pieken hele diepe dalen….. Nu lig ik uitgeblust op de bank na een gebroken nacht maar echt ik had deze week voor geen goud willen missen!
Piek moment 1
Op dinsdagochtend 6.45 uur gaat mijn wekker. Een uitdaging, mijn lichaam protesteert tegen dit tijdstip. Tintelende handen en voeten ( neuropathie= kadootje van de chemotherapie) een stijve rug en nek maar een redelijk helder hoofd. Dit beloofd een spannende en leuke dag te worden. Ik word om 10 uur verwacht in Veldhoven voor een tweedaagse verdiepingsopleiding “positieve psychologie in de coachingspraktijk”. Een onderwerp wat goed aansluit bij mindfulness en compassie zo zal later blijken.
Na een rustige opstart om mijn protesterende lichaam toch enigszins tegemoet te komen, stap ik om 7.45 uur in de auto. Almere-Veldhoven zo’n 1,5 uur rijden….tenminste zonder file… Tja dat blijkt een utopie, zeker op dinsdagochtend. 2,5 uur later rijd ik het terrein op vande Koningshof op zoek naar de trainingsruimte en positief gespannen naar wat deze dag me gaat brengen. Als laatste van de groep kom ik het lokaal binnen, kom maar op met de positiviteit!
Wauw, wat een inspirerende dag! Een leuke groep mensen, verschillende types met één grote gemene deler: zichzelf tegen gekomen in het leven. Iedere keer weer word ik een beetje verdrietig van wat sommige mensen hebben moeten meemaken in hun leven maar tegelijkertijd is het zo mooi om te zien wat dit een ieder gebracht heeft. En wat voor mooie mensen dit zijn geworden juist door alles wat ze hebben meegemaakt.
Na een dag vol inspirerende en soms confronterende oefeningen rijd ik naar het hotelletje in Veldhoven waar ik na een heerlijk diner op een terrasje in mijn bed kruip. Op naar een nieuwe dag met nieuwe wijsheden.
Piek moment 2
Vroeg wakker door dichtslaande deuren, vast hele zware deuren die uit je handen glippen, maar toch goed uitgerust zie ik uit naar deze dag. Na een heerlijke stortdouche en een broodje op een klein achterplaatsje bij de brandtrap, ben ik er klaar voor en stap ik weer in de auto op naar cursusdag twee. En nu geen 2,5 uur rijden maar slechts 5 minuten. Kijk dat is al één positief ding op deze mooie, zeer zonnige en warme september dag!
Ook deze dag voelt weer als een kadootje, wat krijg ik enorm veel energie van deze training, ik sta gewoon te popelen om al het geleerde in de praktijk te brengen of moet ik zeggen in mijn praktijk te brengen. Oefeningen over zuigtabletten en bruistabletten ( energie zuigers en gevers), kwaliteiten en strenghts en een hele middag mijn favoriete onderdeel “Compassie” En als expert op Compassie gebied mocht ik een en ander aanvullen, heerlijk om te doen!
Moe maar vooral zeer voldoen en weer 10 nieuwe en mooie contacten rijker stap ik in mijn voorverwarmde autootje ( om 17 uur nog 33 graden buiten) richting Almere. Om thuis verrast te worden met een maaltijd klaargemaakt door dochterlief en vriend. De kadootjes zijn nog steeds niet op deze dag…
Piek moment 3
Na een dag bij komen dient piek moment 3 zich aan. Een netwerkdag met mijn “ nieuwe collega’s”. Jaaaaaa ik ga aan de slag als coach voor Stap.nu ( kanker en werk) en ontmoet mijn mede coaches. Ook weer spannend maar zeker ook super leuk. Eindelijk weer collega’s om mee te sparren, samen te werken en te lachen. Maar het fijnste vind ik dat ik mijn expertise en ervaringen kan inzetten om mensen met kanker te kunnen ondersteunen op hun weg naar acceptatie, herstel of werk.
Ik had me ingesteld op een reis naar Den Bosch maar hoef gelukkig maar een klein stukje te rijden namelijk naar Amersfoort. Yes weer een kadomoment! Deze dag tref ik ook weer een groep fantastische mensen, gesterkt door de gebeurtenissen in hun leven, die zich inzetten voor anderen. Alleen al het besef dat ik deel uit mag maken van deze prachtige groep maakt me blij. Een dag vol nieuwe ideeen, werkwijzes en leermomenten.
En dan om 14 uur komt hij………de man met de hamer…. Ik had hem nog niet verwacht of eigenlijk wel verwacht maar verdrongen. Als ik heel eerlijk ben had ik hem al voelen naderen maar ik probeerde me te verstoppen. En ja dat gaat dus niet. Dus na een uur verstoppertje spelen toch maar in de auto gestapt, terug naar huis gelukkig maar een half uurtje maar wel het langste half uurtje ooit.
Diep dal
Vanaf het moment dat ik geraakt ben door de hamer gaat het heel snel berg afwaarts. Mijn energie is tot nulpunt gedaald. Met moeite rijd ik naar huis, volledig op de automatische piloot. Ik sleep me naar binnen en stort neer op de bank. Languit, even de ogen dicht, over-enthousiaste hond ontwijken, geen energie meer, leeg….
Ik ben qua energie vergelijkbaar met een mobieltje waarvan de batterij te lang leeg is en het vervolgens lang duurt voor hij weer een streepje vertoont. Snel wat eten maken, rondje met het hondje en weer languit. Maar het is al te ver gegaan, een slapeloze nacht is het gevolg. Tintelende benen, handen, voeten en een opgefokt gevoel, paracetamol helpt niet. Draaien, woelen, ontspanningsoefeningen, bodyscan, niks mag baten. Uiteindelijk 4.00 uur val ik in een onrustige slaap.
En nu een dag verder lig ik nog steeds languit op de bank, gebroken maar toch ook terugkijkend op een fantastische week. Ik had dit voor geen goud willen missen! Alleen misschien volgende keer toch beter mijn energie verdelen.
Weet jij wat en wie jouw bruis- of zuig tabletten zijn? Ofterwel wie geeft jou energie en wie kost jou energie?