hart-denken

Geven en nemen

Zorg goed voor elkaar wordt er nu dagelijks gezegd in deze tijd waar Corona ons leven grotendeels bepaald. Maar staat iedereen hier voor open?                                                                                

Nemen

Zorg goed voor elkaar wordt er nu dagelijks gezegd in deze tijd waar Corona ons leven grotendeels bepaald. Maar staat iedereen hier voor open? We zijn niet gewend om te nemen of te ontvangen. Als we geven voelen we ons veiliger, we zijn dan van niemand afhankelijk. We hoeven niets terug te doen, ons niet schuldig te voelen. Maar dit is ook niet de strekking van nemen. Nemen betekent dat je je openstelt voor de hulp van anderen. Hier hoef je niet automatisch is voor terug te geven. Denk maar eens aan hoe jij je voelt als je iemand iets geeft en ziet dat dit  waardevol is voor die persoon. Wat doet het met jou als het in dankbaarheid wordt ontvangen? Juist, dan voel je je geweldig! Verwacht jij er dan direct een dienst voor terug? Ik denk het niet. Toch is het voor veel mensen lastig om hulp te vragen of te aanvaarden, ze willen niemand tot “last” zijn.

Sterke vrouw

Ik was jarenlang alleen maar aan het geven, al zag ik dit zelf niet zo. Ik voelde me groot, sterk, onafhankelijk. En zo werd ik ook gezien door mijn omgeving en de buitenwereld. Een sterke vrouw die alles zelf kon, zo sterk dat mensen me zelfs niet durfden te benaderen om hulp aan te bieden. Ik kreeg vaak te horen dat ik zakelijk was en afstandelijk, dat snapte ik niet. Hoezo afstandelijk? Ik was er toch voor iedereen, ik nam ze alles uit handen, regelde alles en hielp daar waar ik kon. Ik vroeg er nooit wat voor terug…. Er werd mij gezegd probeer eens te ontvangen…  Maar ik wilde niet afhankelijk zijn, dus sloot ik me af voor hulp van anderen en deed ik alles, hoe lastig ook, alleen. Dit zorgde voor onbalans en uiteindelijk, ongemerkt, heel veel stress.

Levenslessen

En toen werd ik ziek en kon ik niets meer alleen…. Ik moest toen wel nemen en ik kon er niks voor teruggeven alleen maar dankbaarheid. Juist die dankbaarheid bleek genoeg voor mijn gevers. Zij deden alles uit liefde, waren blij dat ik de hulpvraag kon stellen en (eindelijk) openstond voor hun hulp. Hierdoor ontstond er een balans in de relatie tussen mijn gevers en mij. Balans in het geven en nemen.

“Als geven en nemen een natuurlijk proces wordt dan pas is er een balans en zul je groeien als persoon.”

Persoonlijke groei

Als persoon maakte ik vanaf dat moment een enorme groei door. Het woord “sterk” kreeg voor mij een totaal nieuwe betekenis. Een sterk persoon is niet iemand die alles zelf kan en alles alleen doet. Een sterk persoon is iemand die juist ook open staat voor de hulp van anderen, die zich kwetsbaar kan opstellen. Die kan geven maar ook kan nemen, zonder zich daar schuldig over te vullen. Juist nu in deze tijd waarin nog niets zeker is, niet hoelang alles gaat duren, niet of en wanneer er een vaccin zal zijn etc. Juist nu is het belangrijk om te kunnen groeien als persoon en te werken aan je balans om zo minder stress te ervaren en goed voor jezelf te zorgen.

Nu jij!

En nu jij! Ben jij een echte gever of kun je ook nemen? Hoe krijg jij de balans tussen geven en nemen? Wil jij groeien als persoon?

Ik heb een aantal eenvoudige oefeningen voor je die je makkelijk kunt inpassen in jouw leven.

Vraag ze hier aan!

 

Mild zijn voor jezelf, juist nu!

love yourself

Rust

Daar zit ik dan, achter mijn laptop met de camera en microfoon aan, klaar om mijn cliënt te ontvangen in mijn “online” praktijkruimte. Het rustgevende beeld van het strand op de achtergrond. Zodra mijn cliënt “binnen” is valt het prachtige uitzicht haar direct op. ” Wat een verschil met mijn uitzicht, ik word hier direct rustig van” is het eerste wat zij zegt.

Energie en balans

Ik kan via haar camera een glimp opvangen van haar omgeving. Zij zit in een hoekje van de kamer, ingeklemd tussen twee kasten om maar een beetje privacy te creëeren. Wat erg lastig is als je met vier personen leeft op 60 m2. Twee kleine kinderen die continu haar aandacht vragen en een partner die thuiswerkt aan de keukentafel. Drie hoog midden in de stad en geen balkon.

Voortdurend is zij bezig met regelen en schipperen, kinderen bezighouden, partner ontzien, zoveel mogelijk rust bewaren en proberen tevergeefs een structuur aan te brengen in de dag. Het kost haar enorm veel energie, energie die zij niet heeft en juist samen met mij aan het opbouwen is. Energie en balans zijn zo ontzettend belangrijk voor haar, na de heftige tijd die zij achter de rug heeft.

Me-time

In eerdere sessies zijn we, in alle rust, aan de slag gegaan met het opbouwen van haar belastbaarheid. En nu is het zaak dat wat we zo zorgvuldig hebben opgebouwd te bewaken. Maar hoe doe je dat?

Een mindful wandeling deed haar altijd goed. Maar ze durft nu niet naar buiten met haar kinderen. De stad is nog steeds druk, zeker bij mooi weer en niet iedereen neemt de adviezen van de RIVM even nauw. En toch is het belangrijk om haar angst niet alles te laten overheersen. Een frisse neus halen, zelf de adviezen in acht nemen is voor haar en haar kinderen ook belangrijk. Evenals tijd voor zichzelf inplannen, me-time, al is het maar een halfuurtje. Even wat rust vinden, een meditatieoefening kunnen doen, een boek lezen, even de gedachten los kunnen laten. Zich los kunnen maken van de zorgen en het zorgen.

Structuur

Wij maken samen een schema met tijd voor haar zelf. Zij neemt zich voor haar hier aan te houden. Ik zorg voor de invulling van deze me-time door oefeningen, meditaties, video’s en audio opnames te sturen. We plannen een nieuwe afspraak in, niet zoals gebruikelijk over twee weken, maar binnen een week. Zodat ze in iedergeval kan uitkijken naar een moment en alle aandacht voor zichzelf, samen met mij!

Ben jij ook zo goed in zorgen voor alles en iedereen behalve voor jezelf? Meld je dan nu aan voor de gratis challenge ” een gezonde en liefdevolle relatie met jezelf” ” . Dan gaan we samen aan de slag om te zorgen dat ook jij milder en liefdevoller wordt naar jezelf.

Want pas als je goed voor jezelf kan zorgen kun je dat ook voor een ander

 

Déjà vu….

Samen, Aarde, De Mens, Boord, School, Leren

Op het moment word ik 6 jaar teruggeworpen in de tijd. Een tijd die voor mij vergelijkbaar is met het moment waarin we allemaal nu leven. Een tijd van ongeloof, angst, chaos en extremen.

Déjà vu

Ik zie de reacties dicht om mij heen en wereldwijd op het Coronavirus, ik zie de onzekerheid bij de mensen, voel de angst en zie ook het doorslaan in extremen zoals bijvoorbeeld het hamsteren. En steeds meer voelt dit voor mij als een déjà vu. Nee ik heb gelukkig nooit eerder te maken gehad met Corona maar toch voelt dit voor mij persoonlijk als een enorme herkenning. Zes jaar geleden kreeg ik namelijk de diagnose kanker….

 Ongeloof en angst

Toen ik in januari 2014 in het ziekenhuis de mededeling kreeg: “Ik heb geen goed bericht, je hebt kanker”. Toen kwamen al deze gevoelens bij naar boven, ongeloof, angst en paniek. Dit kan niet was mijn eerste reactie, ze hebben vast niet goed gekeken. Vervolgens de woede waarom ik? En daarna de angst en de onzekerheid. Angst voor wat komen gaat, angst voor de dood. Onzeker over hoe nu verder, maar ook hoe vertel ik dit in godsnaam aan mijn kinderen?

Quarantaine

Vervolgens de behandelingen en vooral de periode van chemotherapie waarbij ik min of meer in quarantaine zat. Het gevoel van eenzaamheid, ook al deed iedereen nog zo goed zijn best om me te helpen. Niet in grote groepen mocht komen, snotterende en hoesten mensen moest mijden. Alles thuis veelvuldig moest ontsmetten en veelvuldig mijn handen moest wassen. Het heeft zoveel overlap en herkenning maar nu niet alleen voor mij maar voor iedereen.

Doorslaan

En tot slot het doorslaan in extremen: als ik maar heel gezond eet dan gebeurt dit mij niet, geen suiker, geen vetten, geen koolhydraten alleen maar biologisch. Continu internet afspeuren naar de beste middeltjes sappen, pillen, kruiden en zaden, speciale diëten. Kortom alle tips, en wat wie dan ook schreef over het voorkomen van kanker, verslond ik. Terwijl het merendeel niet bewezen was of zelfs fake nieuws. Heel herkenbaar nu ook bij het Coronavirus. Iedere dag krijg ik wel mails, appjes en facebookberichten over wat zou helpen om geen Corona te krijgen. Maar ik lees ze niet eens meer, voor mij alleen nog maar de officiële sites met adviezen.

Lieve mensen

Gelukkig had ik veel lieve mensen om mij heen die mij door deze moeilijke periode hebben heen gesleept. Mij steunden, me opzochten als dat kon of even belden of appten, boodschappen voor me deden en me meenamen naar buiten de natuur in weg van de mensen massa om even een frisse neus te halen. En om me weer met beiden benen op de grond te zetten als ik doorsloeg in extremen.

Boodschap

En dat is wat ik hiermee ook wil benadrukken, steun elkaar daar waar kan, zorg voor elkaar, help de mensen die het nodig hebben. Spreek elkaar aan, op een vriendelijke manier, bij de extremen zoals het hamsteren. Stop met al dat fake nieuws. Wees lief voor elkaar. Ik zelf zal hier alles aan doen, dat gevoel wat ik toen had en wat vele van mijn cliënten zeker herkennen, dat gun ik niemand!

Liefde zonder woorden

 

Herken je dat, dat je soms niet weet wat je moet zeggen? Of dat iemand iets zegt maar het komt niet binnen, je voelt het niet? Vaak voelt een klein gebaar zoveel krachtiger. Een aanraking, een blik, het kan echt binnen komen.

Van huis uit

Van huis uit heb ik niet echt geleerd mijn gevoelens onder woorden te brengen. Wij waren thuis niet zo knuffelig en de woorden “ik hou van jou”werden ook bijna nooit uitgesproken. En toch was er zeker liefde en warmte maar op onze eigen manier. Bij ons gold “wie mann liebt neckt mann”. Er werd dan ook heel wat af geplaagd.  Humor, ironie en soms een beetje sarcasme staan voor ons gelijk aan liefde en is de manier waarop mijn hele familie zich uit. En laat zien hoeveel iemand voor je betekent. Voor een buitenstaander was dit vaak wel raar en ongewoon, maar voor mij voelde het heel normaal. Een knuffel, omhelzing of zo maar een zoen voelde zelfs wat ongemakkelijk.

Omslag

Ook met mijn kinderen is het altijd zo gegaan, we plagen wat af met z’n allen vanuit liefde. En toch is er ook wel wat veranderd. Sinds mijn ziekte zijn we een heel stuk closer geworden. Dat was echt een omslag punt. Plagen blijven we gewoon doen, dat is onze humor en liefde en daar genieten we ook allemaal volop van, maar er is nu ook vaker even die arm om elkaar heen, even die knuffel, een “ik hou van jou”. En ook daar kan ik enorm van genieten! Een klein gebaar wat heel veel zegt, die kus op mijn haar van mijn grote stoere zoon, de knuffel van mijn prachtige dochter en de sterke arm om me heen van mijn lieve vriend het is allemaal vanuit liefde.

Moeder liefde

De relatie met mijn moeder is altijd heel goed geweest, maar ook daar is een verdieping gekomen door alles wat we samen hebben meegemaakt. Mijn moeder is een enorm sterke vrouw die de nodige ellende over zich heen heeft gekregen. Veel te vroeg afscheid heeft moeten nemen van een aantal dierbaren, waaronder haar lieve man Herman en zijn kinderen. Beide (stief) kinderen overleden aan kanker en dan krijg je vervolgens te horen dat je eigen dochter ook kanker heeft….heftig allemaal. Maar toch is zij er vanaf moment één voor mij geweest. Iedere chemo is zij met me mee geweest naar het ziekenhuis, iedere dag stond ze klaar om boodschappen te doen of me mee te nemen naar buiten. We hebben heerlijk samen op terrasjes gezeten, gewandeld, gelachen en soms even gehuild. We hebben een hele bijzondere, sterke en mooie band samen en toch zo maar zeggen ik hou van jou doen we niet.

Liefde en warmte op beeld

Daarom ben ik zo ontzettend blij met deze foto die is genomen bij een fotoshoot die ik heb gedaan met Heidy Brakenhoff van www.levensfoto.nl  voor het project #geef kanker een gezicht . Heidy heeft super mooie foto’s gemaakt en gaat een boek maken “geef kanker een gezicht” met mooie foto’s en verhalen van mensen die kanker hebben of hebben gehad. Een heel mooi initiatief! De foto met mijn moeder straalt zoveel warmte en liefde uit, dat is niet met woorden uit te drukken. Daarom wil ik dit graag met jullie delen. Wees je eens bewust van wat je met een klein gebaar voor een ander kan betekenen. Een blik, een aanraking, een complimentje of een kaartje. Iets kleins kan net voor de ander het verschil maken en een steuntje in de rug zijn!

 

Zweefteef, waar is je blauwe jurk?

Zweefteef, waar is je blauwe jurk?

5 mindfulness oefeningen voor de nuchtere Hollander

Zweefteef! Waar is je blauwe jurk? Zijn dit woorden die zomaar uit jouw mond kunnen komen wanneer ik vertel dat ik Mindful en Compassiecoach ben? Ben jij een nuchtere Hollander, die van: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg? Vind jij mindfulness maar zweverig gedoe? Dan daag ik je nu uit om verder te lezen!

Dit zegt wat over de ander

Het doet het altijd goed op verjaardagen dit soort opmerkingen wanneer ik antwoord op de vraag: “wat voor werk doe je?” Veel mensen hebben nog steeds het beeld van ingestraald water, een blauwe jurk, wierrook stokjes, en in lotushouding op een matje zitten “zweven”. Mij raakt het niet(meer) wanneer iemand dit soort opmerkingen maakt om de lachers op zijn hand te krijgen. Ik weet namelijk dat dit niet iets van mij is maar van de ander en laat het dan ook bij de ander. Ik weet namelijk dat dit juist de mensen zijn die enorm baat hebben bij een lesje mindfulness. Nee nu niet weg klikken! Wees ook nu zo stoer om verder te lezen en wellicht steek je er wat van op.

Want zou het niet heerlijk zijn om eens niet tierend en vloekend in een overvolle trein te stappen op weg naar je werk? Die trein blijft nog net zo vol maar jouw hoofd is niet meer gevuld met irritaties. Of ga jij met de auto naar je werk en scheld je continu op je medeweggebruikers in de file? Dan zijn dit zeker tips voor jou! Het doel van mindfulness is namelijk je bewust te worden van ervaringen van moment tot moment en deze te accepteren. De volle trein, de file, de slakken op de weg. En te leren afstand te nemen van je emoties. Boosheid, getier en gevloek, irritatie.

Tips

Ben je er nog? Wauw, dan ben je stoerder dan ik dacht. Hier komen de tips:

1.      Sta een stil bij wat je doet. Gewoon bij iets heel simpels zoals douchen, je brood smeren, koffie zetten. Doe dit nou eens niet op de automatische pilot maar met je volle aandacht erbij. Voel de waterstralen op je huid, ruik de koffie. En dwaalt je “mind” toch af, merk het op en breng je aandacht weer terug naar waar je mee bezig was. Yes, je bent mindful bezig, complimenten voor jou! Dit kost geen seconde extra dus die trein ga je echt wel halen.

 

2.      Voel je lichaam. Als je straks in die overvolle trein staat of neerploft op een zitplek als je geluk hebt, voel dan eens je lichaam van binnenuit. Voel je ademhaling. Misschien een beetje opgefokt? Voel je hartslag. Voel je voeten op de grond. Voel je benen. Voel je rug. Voel je buik. Voel je armen. Voel hoe je lichaam staat. Voel hoe je lichaam zit. Besef eens wat je lichaam allemaal voor je doet, zonder je ooit om een wederdienst te vragen. Heee lichaam, bedankt he!

 

3.      Maak eens contact met mensen. Op het moment dat je iemand ontmoet, in een fractie van een seconde, beoordeel je de ander. Jeetje die is dik, dun, lang, lelijk of mooi. En dan ga je ook nog op zoek naar bewijs om je theorie te onderbouwen. Zie je wel hij/zij eet een saucijzenbroodje, of een stukje komkommer, tja met zoveel make-up krijg je wel pukkels, ect. Hierdoor wordt je mening vaster gevormd. Maak nu eens als je tegenover iemand zit contact met je zintuigen, niet met je ideeën. Kijk de ander gewoon eens vriendelijk aan, wees open en nieuwsgierig in je houding. Luister eens wat een ander te zeggen heeft en vooral wat dit met jou doet én met die ander.

 

4.      Werk eens met geduld. Je bent gewend om alles maar haastig af te raffelen zodat je nog meer taken haastig kunt afraffelen. Snel is goed, langzaam is slecht. Maar snelheid ontneemt je de kans om dat wat je doet, echt te ervaren. Juist in dat echte ervaren schuilt ontspanning en… (geloof ’t of niet) pure happiness! Neem je dus voor om vandaag iets te doen met geduld. Doe het gewoon een tandje langzamer. Of het nu tandenpoetsen is of koffie halen: beweeg bewust wat langzamer en blijf er met je aandacht bij.

 

5.      Glimlach eens meer. De spieren in je gezicht zijn verbonden met het gevoel van geluk. Meestal lach je als je gelukkig bent. Maar wist je ook dat je jezelf beter kunt laten voelen door te lachen? Probeer het gewoon eens! Dus in plaats van te schelden op je medeweggebruikers glimlach je eens naar ze of lach om al die slakken op de weg. Zou mooi zijn als ze ook nog terug glimlachen, een mindfulle file dat lijkt me wel wat!

 

Zo, en hoe voel je je nu? Ben je niet weg gezweefd? Mooi zo! Misschien kun je dan zelfs de volgende uitdaging aan…. Meld je aan voor mijn workshop  “Mindfulness met creatieve werkvormen” via onderstaande link En ik beloof je ook hier gaan we niet zweven maar blijven we lekker met onze handen in de klei!
ja ik ben stoer en klik!