Vandaag had ik alweer het laatste gesprek met Samantha, na een mooi en waardevol traject van 6 maanden. En wat een enorme veranderingen heeft Samantha bewerkstelligd, je kan het bijna een complete metamorfose noemen. Ik ben ontzettend trots op haar!
Ik zal je meenemen in haar traject…..
Eerste indruk
Op de kop af 6 maanden geleden deed ik de deur open voor een nieuwe cliënte, Samantha. Mijn eerste indruk was een goed verzorgde, mooie vrouw, mooi lang haar, opgemaakt, een brede lach. Zo op het eerste gezicht iemand die alles prima voor elkaar had. Even dacht ik is dit wel de cliënt waar ik mee had afgesproken? Totdat ik in haar ogen keek en daar iets heel anders zag dan dat zij op het eerste gezicht uitstraalde. Ik zag pijn, onzekerheid en ja ook wanhoop. Ik liet Samantha binnen in mijn praktijkruimte, zij stelde zich voor en op mijn vraag hoe zij zich voelde kwam een waterval aan clichés. Naar omstandigheden prima, ze mocht niet klagen, geweldig dat ik haar wilde ontvangen, etc. Kortom Samantha had een masker opgezet maar kon in haar ogen niet verbergen hoe het werkelijk met haar ging. Hier bleek maar weer dat de ogen niet voor niets de poorten van de ziel worden genoemd…….
Wie houd je voor de gek?
Samantha bleek een ster te zijn geworden in zichzelf en anderen voor de gek te houden, alles mooier af te spiegelen dan het in werkelijkheid was. Zij geloofde er heilig in dat zolang zij er maar voor zorgde dat niemand uiterlijk iets aan haar zag, alles wel goed kwam. Heel veel mensen, op haar werk en in haar omgeving, wisten dan ook niet dat zij ernstig ziek was geweest. Dat zij net haar laatste chemo had gehad en zij zich iedere dag vooruit sleepte. Ja ze was een tijdje uit de roulatie geweest omdat ze ziek was maar wat en hoe ernstig dat wisten maar een paar mensen. Op mijn vraag hoelang Samantha dacht dat zij nodig had om weer op haar oude niveau te zijn qua werk antwoordde zij dan ook : “binnen 3 maanden”. Haar oude niveau was 36 uur werken per week tenminste op contract de werkelijkheid was vaak 60 uur. Mijn antwoord zorgde voor wat scheurtjes in haar masker. Ik zei haar namelijk dat ik haar pas kon én wilde helpen als zij dat uit haar hoofd had gezet.
Grenzen aangeven
Samantha bleek een enorme pleaser, alles draaide om iedereen maar nooit om haarzelf. Grenzen aangeven had Samantha nog nooit van gehoord. Zo stond ze tijdens haar behandelingen uren lang in de keuken om een gezonde maaltijd te maken voor man en kinderen. Terwijl zij zelf uitgeput en misselijk was door de chemotherapie. Op het werk ging het al niet veel anders, zij zorgde ervoor dat iedereen prima zijn ding kon doen en alles op rolletjes liep Dat alles ging ten kosten van haar eigen herstel. Alles had ze ervoor over om haar functie te behouden en te laten zien dat ze dit echt wel aankon. Zodat zij niet werd overgeplaatst naar een andere afdeling. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat dit alles veel te veel was en dat Samantha al deze ballen niet hoog kon houden.
Scheurtjes in het masker
In de loop van het eerste en tweede gesprek vertoonde het masker van Samantha steeds meer scheurtjes, door haar eigenlijk continu een spiegel voor te houden. Haar steeds maar weer haar grenzen te laten opzoeken en voelen. En toen op de dag van het derde gesprek stond zij voor de deur, letterlijk zonder masker; geen make-up én…….geen pruik maar haar eigen korte krullen.
Vanaf dat moment zijn we aan de slag gegaan om steeds meer van zichzelf te laten zien in plaats van de persoon die zij dacht dat iedereen wilde zien. En hoe meer Samantha van zich zelf liet zien hoe sterker zij in haar schoenen ging staan en hoe beter zij alles aan kon. En dat dit geen proces van weken maar van maanden is geworden hoef ik jou waarschijnlijk niet uit te leggen. Stapje voor stapje heeft Samantha het pleasen los gelaten. Hoe moeilijk was het om het eten koken over te laten aan haar man, die uiteraard lang niet zo uitgebreid en gezond kookte als zij. Om nee te zeggen tegen haar moeder die verwachtte dat zij altijd voor haar klaar stond. Om de organisatie van het kinderfeestje van haar dochter uit handen te geven aan een goede vriendin, zonder zich een waardeloze moeder te voelen. Ze kon er nu volledig bij zijn en vrolijk meedoen. Om op haar werk “NEE” te durven zeggen tegen al die mensen die alle, vaak vervelende, regelklusjes uit gewoonte bij haar dropten. Om zich te houden aan het re-integratie schema en op tijd naar huis te gaan of op een slechte dag gewoon vanuit huis te werken. En…….om uiteindelijk er voor te kiezen om toch te gaan re-integreren op een andere afdeling.
Super trots!
Maar toch zij heeft het gedaan en iedere week werd er weer een groter stuk zichtbaar van de echte Samantha en stond zij sterker in haar schoenen. En nu, na 6 maanden, is zij zover dat zij volledig terug is op haar contract uren. Tevens zou zij weer kunnen starten in haar eigen functie op haar eigen afdeling. En weet je wat mij nou super trots maakt? Dat zij ervoor gekozen heeft om dat niet te doen, om niet weer te gaan rennen en vliegen voor iedereen. Maar om een functie te aanvaarden waarin zij zichzelf kan laten zien met al haar talenten en sterke punten en daarnaast voldoende tijd overhoud voor haar gezin.
Kortom ook Samantha heeft er voor gekozen om het beste te worden wat ze ooit kan zijn: ZICHZELF!
Wil jij ook je masker afzetten en volledig jezelf zijn? Doe dan mee met de gratis challlenge”een gezonde en liefdevolle relatie met jezelf” Je kunt je hier aanmelden
Of klik hier voor meer informatie over de gratis challenge.
