Op het moment word ik 6 jaar teruggeworpen in de tijd. Een tijd die voor mij vergelijkbaar is met het moment waarin we allemaal nu leven. Een tijd van ongeloof, angst, chaos en extremen.
Déjà vu
Ik zie de reacties dicht om mij heen en wereldwijd op het Coronavirus, ik zie de onzekerheid bij de mensen, voel de angst en zie ook het doorslaan in extremen zoals bijvoorbeeld het hamsteren. En steeds meer voelt dit voor mij als een déjà vu. Nee ik heb gelukkig nooit eerder te maken gehad met Corona maar toch voelt dit voor mij persoonlijk als een enorme herkenning. Zes jaar geleden kreeg ik namelijk de diagnose kanker….
Ongeloof en angst
Toen ik in januari 2014 in het ziekenhuis de mededeling kreeg: “Ik heb geen goed bericht, je hebt kanker”. Toen kwamen al deze gevoelens bij naar boven, ongeloof, angst en paniek. Dit kan niet was mijn eerste reactie, ze hebben vast niet goed gekeken. Vervolgens de woede waarom ik? En daarna de angst en de onzekerheid. Angst voor wat komen gaat, angst voor de dood. Onzeker over hoe nu verder, maar ook hoe vertel ik dit in godsnaam aan mijn kinderen?
Quarantaine
Vervolgens de behandelingen en vooral de periode van chemotherapie waarbij ik min of meer in quarantaine zat. Het gevoel van eenzaamheid, ook al deed iedereen nog zo goed zijn best om me te helpen. Niet in grote groepen mocht komen, snotterende en hoesten mensen moest mijden. Alles thuis veelvuldig moest ontsmetten en veelvuldig mijn handen moest wassen. Het heeft zoveel overlap en herkenning maar nu niet alleen voor mij maar voor iedereen.
Doorslaan
En tot slot het doorslaan in extremen: als ik maar heel gezond eet dan gebeurt dit mij niet, geen suiker, geen vetten, geen koolhydraten alleen maar biologisch. Continu internet afspeuren naar de beste middeltjes sappen, pillen, kruiden en zaden, speciale diëten. Kortom alle tips, en wat wie dan ook schreef over het voorkomen van kanker, verslond ik. Terwijl het merendeel niet bewezen was of zelfs fake nieuws. Heel herkenbaar nu ook bij het Coronavirus. Iedere dag krijg ik wel mails, appjes en facebookberichten over wat zou helpen om geen Corona te krijgen. Maar ik lees ze niet eens meer, voor mij alleen nog maar de officiële sites met adviezen.
Lieve mensen
Gelukkig had ik veel lieve mensen om mij heen die mij door deze moeilijke periode hebben heen gesleept. Mij steunden, me opzochten als dat kon of even belden of appten, boodschappen voor me deden en me meenamen naar buiten de natuur in weg van de mensen massa om even een frisse neus te halen. En om me weer met beiden benen op de grond te zetten als ik doorsloeg in extremen.
Boodschap
En dat is wat ik hiermee ook wil benadrukken, steun elkaar daar waar kan, zorg voor elkaar, help de mensen die het nodig hebben. Spreek elkaar aan, op een vriendelijke manier, bij de extremen zoals het hamsteren. Stop met al dat fake nieuws. Wees lief voor elkaar. Ik zelf zal hier alles aan doen, dat gevoel wat ik toen had en wat vele van mijn cliënten zeker herkennen, dat gun ik niemand!
